العمر [ أبيات زهدية ]

Дарёдек шошади югурик умр,
Куним тунларимни қувлаб келади.
Тақдир бирда оғу, бирда бол тутиб,
Бахтни бахтсизликга улаб келади.
 

Турмуш ярми қора, ярмиси оқдир,
Ҳаёт – муҳораба, умр – жанггоҳдир.
қалбимда инқилоб қилиб туйғулар,
Эзгулик сориға унаб келади.
 

Лекин, мудом эмас дилдаги хушлик,
Зимнида жанг қилар мухолиф кучлар.
Зеро, унда бир кун «булбул сайраса»,
Баъзида «бойқушлар тунаб» келади.
 

Демак, ғофил бўлма сен эй, мукаллаф,
Гуноҳ майин ичма, ҳарчанд-ки, зорсан!
Маҳшарга жиноят кўтариб борсанг,
Кўзлардан ёш эмас, хуноб келади!